تحقیقات تاریخ اقتصادی ایران

چکیده تاریخ سیاسی هر کشوری جلوه‎گاه عملی آن است. این حوزه سرشار از اطلاعاتی است که می‎تواند روشمند مورد شناسایی قرارگیرد. یکی از موضوعات مهم آن، تبلور مردم در عرصۀ سیاست است. تبلور مردم یعنی نوع نگاه سیاست و سیاستمداران به مردم و نوع نگاه و رویکرد مردم به سیاست و اصحاب قدرت که خود را در نحوۀ فعالیت و تعامل آن‌ها با یکدیگر در حوزۀ قدرت سیاسی نشان ‎می‎دهد. امروزه، موضوع تعامل مردم با قدرت سیاسی از تنوّع بسیاری برخوردار شده و یکی از موضوعات «در حال شدن» به‎حساب ‎می‎آید؛ یعنی، روزبه‎روز بر ابعاد جدید آن افزوده و تعمیق و تکمیل می‎شود. با توجه به رویکرد «دوران‎محور» با نگاهی به منابع تاریخی می‎توان به نمود مردم در تاریخ سیاسی پرداخت. شناسایی جایگاه مردم در تاریخ سیاسی در حوزۀ دانش تاریخ از پیچیدگی و ظرافت خاصی برخوردار است که بحث روش از الزامات مهم آن است. پرداختن به روش و بررسی موردی آن در این مقاله صورت‎ می‎گیرد. از یافته‎های این پژوهش آن است که در منابع تاریخی و دیگر منابع اندیشه‎ای اجتماعی و سیاسی، در یک تقسیم‎بندی، دو دوران متفاوت قدیم و جدید در تاریخ سیاسی و اجتماعی مطرح است که مردم در دو جایگاه متفاوت با یکدیگر قرار دارند. جلوه‎ها و نمودهای اجتماعی و سیاسی آن‌ها با توجه به ویژگی‎هایی چون «آگاهی»، «اراده» و «کنشگری» در دوران جدید نسبت به دوران قدیم، از گستردگی، عمق و تنوّع بیشتری برخوردار است.

چکیده تأسیس و رشد صنعت نساجی در عصر پهلوی، مازندران را به عنوان یکی از قطب‎های این صنعت در ایران مطرح‎ کرد. نساجی مازندران نقش قابل ملاحظه‎ای در خودکفایی صنایع نساجی ایران در دهۀ40 خورشیدی داشته‎ است. با وجود این، صنایع نساجی مازندران در دوران تأسیس و شکوفایی با چالش‎های متعددی از جمله کمبود نیروی انسانی متخصص و تأثیرپذیری از تنش‎های سیاسی مواجه‎ بوده ‎است. با سقوط سلطنت پهلوی، کارخانجات نساجی مازندران پس از انقلاب اسلامی نیز در سطح محلی به حیات خود ادامه ‎دادند، اما هیچگاه قادر به احیای شکوفایی پیشین خویش نبوده‎ است. در سال‎های اخیر، ضعف در عرصه‎های گوناگون، موجب رو به تعطیلی رفتن این مجموعۀ صنعتی شده ‎است. درک صحیح از این رویداد، لزوم بررسی عوامل تاریخی رشد این صنعت را در مازندران مطرح‎ می‎سازد. لذا، این نوشتار در پی آن است که با اتکا بر اسناد و مطبوعات به‎جا‎مانده از آن دوران، در کنار منابع تحقیقاتی مکتوب و مصاحبۀ میدانی از شاغلان قدیمی در این صنعت، به بازسازی تاریخی این صنعت محلی و تبیین نقش آن در صنایع ملّی بپردازد.

چکیده حمام‌های عمومی جزئی از زندگی اجتماعی جامعۀ دیروز بودند که با ظهور مدرنیته، مورد اعتراض اصلاحگران جامعه جهت افزایش معیارهای بهداشتی آن در تناسب با زندگی جدید قرار گرفت. یکی از این استانداردها استفاده از دوش به جای خزینه بود. شهرداری‌ها به عنوان متولّی امر با اجبار دولتی حمامی‎ها ‎را موظف به این تغییر می‌کردند. این مبارزه به دلیل مطالبه و خواست بخشی از مراجعان حمام‌ها، که استفاده از دوش را برنمی‌تافتند و خواستار استفاده از خزینه‌ها بودند، بسیار طولانی و پرفرازونشیب گردید، به طوری که از اواسط حکومت رضاشاه تا دهۀ چهل شمسی را دربرگرفت. در این پژوهش با مراجعه به منابع مطبوعاتی آن زمان، اسناد و تاریخ شفاهی سیر این ماجرا در شهر اصفهان به عنوان مورد مطالعه (Case Study) تبیین و تشریح گردیده ‎است. نتیجه این‌که به واسطۀ جدیت مقامات شهری و نیز خواست عمومی جامعۀ شهرنشین که محصول بالارفتن سطح بهداشت عمومی بود، فرآیند بهداشتی‎کردن حمام‌های عمومی شکل گرفت. با این حال، تغییرات یادشده چون از آن‌جا که با جنبه‌های فرهنگی جامعه هماهنگی کامل نداشتند، با دوره‎ای طولانی از کشمکش همراه شد و سرانجام، به واسطة بروز تغییرات اساسی در سبک زندگی و معماری خانه‌های شهری ـ ‎که واجد حمام‌های خانگی شدند ‎ـ موضوع حمام‌های عمومی و مسائل وابسته به آن، از حیات اجتماعی شهرها به کناری نهاده‎ شد.

چکیده جغرافیاى اقتصادى بخشى از جغرافیاى انسانى است که در آن دو عامل انسان و طبیعت در ارتباط با یکدیگر قرار مى‌گیرند و چگونگى بهره‌بردارى انسان از منابع بررسى مى‌شود. این منابع گاهی طبیعی و در مواردی نیز نشأت‎گرفته از نیازهای مادی انسان هستند که تجارت یا روابط بازرگانی، نمونۀ بارز دستۀ دوم است. برقراری امنیت راه‎های تجاری لازمۀ رونق تجارت در هر منطقه است. حضور فعال نزاریان در قهستان امنیت جاده‎ها را با خطر جدی مواجه کرد؛ این امر در آغاز سلجوقیان و حکام مناطق هم‎جوار را به واکنش‎های نظامی و در نهایت تعامل با نزاریان واداشت. ارتباط موجود میان سیاست قلعه‎گزینی نزاریان در قهستان و درگیری‌های مکرر سلجوقیان با آنان، پرسش مطرح‎شده در پژوهش حاضر است. جواب فرضی به پرسش مطرح‎شده این است که اختلالی که نزاریان به لطف استحکامات خود در امر تجارت ایجاد می‎کردند، صدمات اقتصادی جبران‎ناپذیری را بر سلجوقیان وارد می‎آورد و به دنبال آن، درگیری با نزاریان را امری اجتناب‎ناپذیر می‎کرد.

چکیده حمام، برخلاف تصوّر رایج، صرفاً، مکانی برای نظافت و تطهیر نبوده و با توجه به ظرفیت‎ها و ویژگی‎های خود، دارای کارکردهای اجتماعی و حتی سیاسی در تمام تاریخ ایران بوده ‎است. این کارکردها بیانگر این واقعیت است که حمام به عنوان یکی از عوامل اثرگذار در تاریخ تحوّلات اجتماعی ‌ایران، ‎به‎ویژه در سده‌های میانۀ اسلامی‌، نقش و جایگاه مؤثری داشته ‎است. حال، نوشتار حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی و با بهره‌گیری از منابع معتبر، در پی پاسخ به این پرسش اساسی بوده ‎است که حمام در قرون میانۀ تاریخ ایران چه کارکردهای اجتماعی داشته‎است. یافته‌های پژوهش نیز حکایت از آن دارد که حمام در این دوره، با توجه به موقعیت ممتاز جغرافیایی در بافت شهرها و روستاها و در نتیجه به عنوان کانون تجمّع مردم، یکی از مراکز اصلی تعاملات اجتماعی در ابعاد و زمینه‌های اطلاع‎رسانی عمومی، وسیلۀ سرشماری عمومی، محل مناظرات و مباحثات فعالیت درمانی و حتی معیار سنجش تشخّص اجتماعی بود.

چکیده از جمله مهم‎ترین تحوّلات تاریخ اجتماعی ایران، وقوع حوادث و سوانح طبیعی است. تاریخ‎نویسی ایرانی، به‎رغم نقاط قوت خود در تعدّد و تنوّع، به علت بی‎توجهی به شرح سوانح و بلایای طبیعی محل نقد جدی است، زیرا این حوادث طبیعی نقطۀ شروع بسیاری از تحوّلات تاریخی بوده‎ است. لذا، پژوهش پیش رو می‎کوشد تا این برش از تاریخ اجتماعی را که منشأ تحوّلات فراوانی بوده، در دوران حکومت ناصرالدین‎شاه قاجار (1264 - 1313ق) نمایان سازد. مسئلۀ محوری پژوهش آن است که سوانح خشکسالی، زلزله و سیل چگونه و به چه میزان نظام اقتصادی عصر ناصرالدین‎شاه را تحت‎تأثیر قرارداده‎است؟ نزدیک‎شدن به پاسخ‎هایی برای پرسش اساسی این تحقیق، نیازمند پژوهشی تاریخی با شیوه‎های توصیفی ـ تحلیلی بوده و شیوۀ گردآوری اطلاعات آن نیز کتابخانه‎ای است. یافته‌‌های پژوهش حکایت از آن دارد که این مقطع از تاریخ ایران (1264 - 1313ق) حوادث و سوانح طبیعی زیانبار و مخربی را چون خشکسالی، زلزله و سیل تجربه کرده که خود نتایج و پیامدهای ناگواری مانند قحطی، شیوع بیماری‎های فراگیر و کاهش جمعیت را در پی داشته ‎است؛ مهم‎تر آن‌که این بلایای طبیعی تأثیر نسبتاً زیادی در تضعیف نظام اقتصادی و معیشت مردم در دوران ناصری گذاشته ‎است.