تأسیس تجارتخانهها در دوره قاجار معلول موقعیت تجاری ایران است. همجواری ایران و روس و نیاز این دو کشور به محصولات یکدیگر باعث شد تجار ایران و روس در به تبادل محصولات تجاری بپردازند. تجار ایران از طریق راههای دریایی و شوسه شمالی و نیز دریای عمان و خلیج فارس و راههای داخلی با تجار روسیه و اروپا در ارتباط بودند. در دوره قاجار عمده کالاهای وارداتی از شمال قند و شکر و از جنوب ادویه و پارچه بوده است. موقعیت مناسب تجاری ایران به خصوص در دوره قاجار زمینه تأسیس تجارتخانهها با کاربری تجاری و صرافی را فراهم آورد.
تجارتخانه اتحادیه فعالیت تجاری و صرافی خود را از تبریز آغاز کرد و در تهران گسترش داد. این تحقیق بر آن است ضمن بیان راههای تجاری و اهمیت تجارتخانهها، به فعالیت تجارتخانه اتحادیه با روش تحلیل تاریخی و با استناد بر اسناد خانوادگی اتحادیه بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که راههای تجاری چه نقشی در توسعه فعالیت تجارتخانه اتحادیه داشتند؟ چنان مفروض است ناامنی جادههای داخل و شرایط نامناسب آنها برای عبور و مرورِ مالالتجارهها، فعالیت تجارتخانه اتحادیه را با موانعی روبرو کرده بود که این امر موجب کندی فعالیت آنها میشد، البته نظام سیاسی حاکم بر ایران نیز بیتأثیر نبود.
آقابالازاده,رقیه و آبادیان,حسین . (1403). نقش راهها در توسعه فعالیت تجاری با تکیه بر اسناد تجارتخانه اتحادیه (دوره قاجار). تحقیقات تاریخ اقتصادی ایران, 13(1), 241-278. doi: 10.30465/sehs.2024.46585.1946
MLA
آقابالازاده,رقیه , و آبادیان,حسین . "نقش راهها در توسعه فعالیت تجاری با تکیه بر اسناد تجارتخانه اتحادیه (دوره قاجار)", تحقیقات تاریخ اقتصادی ایران, 13, 1, 1403, 241-278. doi: 10.30465/sehs.2024.46585.1946
HARVARD
آقابالازاده رقیه, آبادیان حسین. (1403). 'نقش راهها در توسعه فعالیت تجاری با تکیه بر اسناد تجارتخانه اتحادیه (دوره قاجار)', تحقیقات تاریخ اقتصادی ایران, 13(1), pp. 241-278. doi: 10.30465/sehs.2024.46585.1946
CHICAGO
رقیه آقابالازاده و حسین آبادیان, "نقش راهها در توسعه فعالیت تجاری با تکیه بر اسناد تجارتخانه اتحادیه (دوره قاجار)," تحقیقات تاریخ اقتصادی ایران, 13 1 (1403): 241-278, doi: 10.30465/sehs.2024.46585.1946
VANCOUVER
آقابالازاده رقیه, آبادیان حسین. نقش راهها در توسعه فعالیت تجاری با تکیه بر اسناد تجارتخانه اتحادیه (دوره قاجار). تحقیقات تاریخ اقتصادی ایران, 1403; 13(1): 241-278. doi: 10.30465/sehs.2024.46585.1946