نوع مقاله : علمی-ترویجی

نویسندگان

1 استادیار گروه مدیریت، دانشگاه گیلان

2 دانشجوی کارشناسی ارشد MBA/ دانشگاه گیلان

چکیده

سیاست و اقتصاد ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند و هیچ‎یک از این دو بی‌دیگری نمی‎تواند قوام و ثباتی داشته باشد‌. این نکته‌ای است که در درازنای تاریخ پیوسته به آن توجه شده است. اما، در گذشته به مانند امروز علم اقتصاد وجود نداشته، بنابراین برای دانستن برخی از مسائل اقتصادی باید به کتاب‎های تاریخی و ادبی مربوط به سیاست، تدبیر منزل و علم اخلاق که اجزای سه‎گانۀ حکمت علمی است، رجوع کرد تا اطلاعات مورد نیاز را به‎دست‎آورد؛ همان امری که این پژوهش در نظر دارد با مطالعۀ آن و به روش تحقیق تحلیلی ـ توصیفی به این پرسش پاسخ گوید که سیاست‌های اقتصادی نظام‌های حکومتی سامانی و غزنوی چگونه بوده است و منابع مالی این دولت‎ها از کجا تأمین می‌شده است که بر پایة آن، مسائل مالی و بازرگانی و اقتصادی کشور را اداره می‌کردند. دستاورد تحقیق نشان از آن دارد که نظام مالی و اقتصادی این دولت‎ها مبتنی بود بر اخذ مالیات‎هایی معمول که دربرگیرندة خراج و مالیات‎های ویژه بود؛ خراج یا مالیات بر زمین و محصولات کشاورزی مناطقی که ولایات آن تحت حکومت آنان بود و برای گردآوری آن کارگزاران سلاطین با توده‎های مردم در ارتباط مستقیم بودند. افزون بر این، این دولت‎ها از طریق دادوستد کشاورزی، تجارت بین‌المللی خاصه زمانی که بازرگانان برای خزانه تجارت می‎کردند، غارت‎ها، غنایم جنگی، در معرض فروش قراردادن مناطق غارت‎شده و فروش اسرا منابع مالی خویش را تأمین می‎کردند.

کلیدواژه‌ها

ابن‎حوقل (1345). صورۀالارض، ترجمۀ جعفر شعار، تهران: بنیاد فرهنگ ایران‎.
ابن‎خلدون، عبدالرحمن (1375). مقدمة ابن‎خلدون، ترجمۀ محمد پروین گنابادی، ج 1، تهران: علمی و فرهنگی.
اصطخری، ابواسحاق ابراهیم (1368). المسالک و الممالک، ترجمۀ ایرج افشار، ج 3، تهران: علمی و فرهنگی.
بارتولد، واسیلی ولادیمیرویچ (1352). ترکستاننامه، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
باسورث، کلیفورد ادموند (۱۳۷۲). تاریخ ایران، گردآورنده ریچارد نلسون فرای، ترجمۀ حسن انوشه، چ 2، تهران: امیرکبیر.
بلعمی، محمد بن محمد (1366). تاریخنامۀ طبری، تصحیح محمد روشن، تهران: نشر نو.
بیات، عزیزالله (۱۳۷۸). نامۀ آل سامان، وزرای عهدسامانی، به کوشش علی‎اصغر شعردوست و قهرمان سلیمانی، تهران: مجمع علمی تمدن، تاریخ و فرهنگ سامانیان.
بیهقی، ابوالفضل محمدبن‎حسین (۱۳۵۰). تاریخ بیهقی، تصحیح علی‎اکبر فیاض، مشهد: دانشگاه مشهد.
پویای ایرانی، منیره (۱۳۸۶). «تحقیق در مباحث اجتماعی متون معتبر پارسی (تاریخی ـ ترسلی)»، رسالۀ دکتری، استاد راهنما: دکتر معصومه معدن‌‌کن، دانشگاه تبریز.
تاریخ سیستان (۱۳۱۴). تصحیح ملک‎الشعرای بهار، تهران: مؤسسۀ خاور.
جوینی، علاالدین عطاملک‎بن‎بهاالدین‎ محمد (1375). تاریخ جهانگشا، 3 ج، تصحیح علامه محمد قزوینی، تهران: هرمس.
حموی، یاقوت (1347). معجمالبلدان، ج 1، بیروت: دار صادر، دار بیروت.
دهخدا، علی‎اکبر (1351). لغت‌‌نامه، تهران: چاپخانۀ مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
الراوندی، محمدبن‎علی‎بن‎سلیمان (1333). راحةالصدور، تصحیح محمد اقبال، تهران: امیرکبیر.
زرین‎کوب، عبدالحسین؛ و دیگران (1363). تاریخ ایران از اسلام تا سلاجقه، گردآورنده ریچارد نلسون فرای، ترجمۀ حسن انوشه، ج 1، تهران: امیرکبیر.
فرای، ریچارد نلسون (1365). بخارا دستاورد قرون وسطی، ترجمة محمود محمودی، ج 2، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
قمی، حسن بن محمدبن حسن (۱۳۶۱). تاریخ قم، ترجمۀ حسن‎بن‎علی‎بن‎عبدالملک قمی، تصحیح سید جلال‎الدین تهرانی، تهران: توس.
کاتب، بهاالدین محمدبن‎حسن‎بن اسفندیار (بی‎تا). تاریخ طبرستان، تصحیح عباس اقبال، تهران: کتابخانۀ خاور.
مقدسی، ابوعبدالله محمدبن‎احمد (1361). احسنالتقاسیم فی معرفۀالاقلیم، ترجمۀ علی‎نقی منزوی، تهران: شرکت مؤلفان و مترجمان.
میهنی، محمدبن‎عبدالخالق (۱۹۶۲). دستور دبیری، تصحیح عدنان صادق ارزی، انقره.
نرشخی، ابوبکربن‎محمدبن‎جعفر (۱۳۶۳). تاریخ بخارا، ترجمۀ ابونصر احمدبن‎نصرالقباوی، تلخیص محمدبن‎زفربن‎عمر، تصحیح و تحشیۀ مدرس رضوی، تهران: توس.