نوع مقاله : علمی-پژوهشی
نویسنده
استادیار تاریخ، سازمان اسناد و کتابخانه ملی، تهران، ایران
چکیده
راه و راهسازی در مناطق کردنشین از جمله نخستین مقوله‌هایی بود که توجه حاکمان و دولتمردان این حدود را از دوره پس از جنگ جهانی اول به خود جلب کرد. مجموعه عواملی از جمله هرج و مرج، نبود امنیت، ضعف حکومت مرکزی، نبود بودجه و... از موانع عمده احداث پروژه‌های راهسازی در این حدود بود. با روی کار آمدن رضاشاه راه و راهسازی در این مناطق مورد توجه جدی واقع شد. نگاه اولیه به پروژه راهسازی در دهه نخست سلطنت رضاشاه امنیتی–نظامی بود اما توسعه و گسترش آن در دهه دوم حکومت وی اهداف تجاری - اقتصادی به خود گرفت. این پژوهش بر آن است با تکیه ب اسناد و مدارک منتشر نشده آرشیوی، روزنامه‌ها و با روش توصیفی–تحلیلی روند تحولات و اقدامات راهسازی در مناطق کردنشین را در دوره مورد نظر بررسی نماید. نتایج پژوهش بیانگر آن است؛ دوره شانزده ساله حکومت رضاشاه بیشتر شهرها و مراکز مهم این منطقه از طریق راه‌های شوسه به دیگر مراکز ارتباط یافتند. با وجود ضعف‌های کیفی، توسعه و گسترش راهسازی نقش موثری در توسعه و تثبیت نفوذ حکومت مرکزی و مراودات تجاری- بازرگانی این مناطق داشت.
کلیدواژه‌ها
)