نوع مقاله : علمی-ترویجی
نویسندگان
1 استادیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز
2 دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز
3 کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده
بر اساس اطلاعات بهدستآمده از نتایج سرشماری‌های اخیر در استان خوزستان، شهر اهواز نسبت به دیگر شهرهای این استان برتری و حاکمیت مطلقی را داراست. هدف کلی این پژوهش ارزیابی وضعیت نخستشهری در کانون‌های شهری استان خوزستان در طی سال‌های 1335 تا 1390 است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش مطالعة توصیفی ـ تحلیلی است. برای جمعآوری اطلاعات، ضمن مطالعۀ آثار کتابخانهای و استفاده از آمارنامهها (سالنامۀ آماری و سرشماری نفوس و مسکن در همۀ دورههای سرشماری)، از بانک‌های اطلاعاتی واقع در استانداری نیز استفاده شده است. در ادامه، با بررسی اطلاعات و همچنین تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از نرمافزار Excel، در تبیین مناسب داده‌ها تلاش شده است. برای پیبردن به وضعیت نخستشهری در استان خوزستان، از مدل‌های مرتبه- اندازه و مدل‌های رایج نخستشهری شامل شاخص‌های نخستشهر، دو شهر، کینزبرگ، موما و الوصابی و مهتا استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشانمیدهد توزیع فضایی جمعیت در سطح شبکۀ شهری استان خوزستان در طی این سال‌ها به سمت تمرکز بیشتر در شهر اهواز و کاهش جمعیت در دیگر شهرهای متوسط و کوچک استان در حرکت بوده است. سرانجام، با توجه به ارزیابی‌های صورتگرفته از وضعیت نخستشهری در استان خوزستان، برای بهبود وضعیت، نسبت به ارائۀ راهکارهای مناسب تلاش شده است.
کلیدواژه‌ها
)