هادی دل آشوب؛ سکینه دنیاری
دوره 5، شماره 1 ، خرداد 1395، ، صفحه 15-37
چکیده
تجارت پر رونق اردشیرخٌرَّه که با وسعت نسبتاً زیاد بیشتر سواحل بنادر تجاری خلیج فارس را در بر میگرفت احتیاج به شبکه منظمی از راههای ارتباطی و تجاری داشت. شبکه راههای کاروانرو از روزگاران قدیم از آسیای صغیر گرفته تا ماوراءالنهر، عموماً به کنارههای شمالی و شرقی خلیجفارس (سواحل اردشیرخٌرَّه) منتهی میشد و محصولات ماوراء ...
بیشتر
تجارت پر رونق اردشیرخٌرَّه که با وسعت نسبتاً زیاد بیشتر سواحل بنادر تجاری خلیج فارس را در بر میگرفت احتیاج به شبکه منظمی از راههای ارتباطی و تجاری داشت. شبکه راههای کاروانرو از روزگاران قدیم از آسیای صغیر گرفته تا ماوراءالنهر، عموماً به کنارههای شمالی و شرقی خلیجفارس (سواحل اردشیرخٌرَّه) منتهی میشد و محصولات ماوراء دریا برای مصرف و صدور به بنادر ولایت اردشیرخٌرَّه آورده و از آنجا به هندوستان چین و شرق آفریقا صادر میشد. اردشیرخٌرَّه بنا به موقعیت خاص جغرافیایی و قرار گرفتن در مسیر شاهراههای تجاری زمینی و دریایی یک قطب تجاری و حلقهی ارتباط جهان شرق و غرب محسوب میگردید. ما در این مقاله به بدنبال این هستیم تا با رویکردی تاریخی و توصیفی و با استفاده از روش کتابخانهای ابتدا به بررسی راههای ارتباطی زمینی و دریایی ولایت اردشیرخوره پرداخته و سپس نقش این راهها را در رونق تجارت و آبادانی آن مورد تحلیل قرار دهیم و در ادامه نیز محصولات صادراتی و وارداتی اردشیرخٌرَّه مورد بررسی قرار میگیرد.
